कालो साड़ी
कालो गगल्स
अनि बीचमा मेरो कालो अनुहार
अनि तिम्रो कालो व्यहवार
सम्झ कालोले सबै खुल्छ म बाहेक
कालै छ तिम्रो काजल
कालै छ आँखाको नानी
तर म खुल्न सकिनँ
जति प्यारी र कालो रङ्गमा खुल्छौ
Nepali poem
contemporary Nepali Poem
तिमीले सोचेको म
म त्यो तिमीले नसोचेको पनि कहाँ हो र !
अनि जे सोचिन्न त्यो पनि कहाँ हो र
म त्यो सोच्ने र नसोच्ने माझ पनि कहाँ छु र
यसैले म त्यो अवधारणा होइन नि ?
जो सधैँ पल पल बग्ने र बगेर आउने छाल हो र
त्यो सबैबाट उन्मुक्त छु
न पत्याए हेर त ?
छोइ हेर त ?
के मेरो आकार पायौ र
के मलाईं चिन्न सक्यौ र
के तिमीले तिमीलाई चिनेका छौ ?
के तिमी तिमी भित्रको म'लाई चिनेका छौ ?
बोध गर सक्छौ भने ?
म'मा आऊ ?
प्रवेश गर
खुल्ला छ द्वार
हराउ अनि पस गहिरो अझ गहिरो
त्यहाँ म छु
अरू को नै छ र ?
के म नै छु होइन र त्यहाँ ?
hawa
हवासँग को छ र यहाँ उढ्ने
ए मन तँ भन् ?
के तँ जिँउदो छस्
के तँ चेतन अवस्थामा छस्
भन् अब के गर्ने हो?
सोचेर भन्
विचार गरेर भन
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
तिमीले सोचेको म सधैँ त्यो कहाँ हो र ! म त्यो तिमीले नसोचेको पनि कहाँ हो र ! अनि जे सोचिन्न त्यो पनि कहाँ हो र म त्यो सोच्ने र न... -
हवासँग को छ र यहाँ उढ्ने ए मन तँ भन् ? के तँ जिँउदो छस् के तँ चेतन अवस्थामा छस् भन् अब के गर्ने हो? सोचेर भन् विचार गरेर भन
